Charles Walker hakkındaki bu makalenin İngilizce orijinaline https://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Coates_Walker adresinden ulaşabilirsiniz.
Charles Coates “Charlie” Walker (15 Eylül 1920 – 11 Temmuz 2004), hem Amerikan medeni haklar hem de barış hareketlerinde bir “Amerikan Quaker” eylemcisi ve şiddet içermeyen doğrudan eylem eğiticisiydi. Savaş, nükleer ve biyolojik silahlar konularında barış çabalarının küreselleşmesine destek oldu. Dünyanın çeşitli yerlerinde çeşitli yürüyüşlerin, nöbetlerin, protesto gösterilerinin ve kampanyaların öncüsü ve lideriydi. “Dünya Barış Tugayları”nın (World Peace Brigades) ve 1981’de Ulusal Konseyi’nde hizmet verdiği “Uluslararası Barış Tugayları”nın (Peace Brigades International) kurucularından birisidir. 1991 yılında Hindistan dışında Mahatma Gandhi’nin ideallerini tanıtmak için gösterdiği çabalardan dolayı Hindistan’daki ünlü “Jamnalal Bajaj Ödülü”nü aldı.
1949’da, Philadelphia’daki “Uzlaşma Kardeşliği Orta Atlantik Bölge Sekreteri” (Middle Atlantic Regional Secretary for the Fellowship of Reconciliation) olarak Walker, patronu A.J Muste’nin Martin Luther King Jr.’ı şiddetsizlikle tanıştırdığı toplantıyı düzenledi ve toplantıya katıldı. Philadelphia Quakers’ın (Dostların Dini Cemiyeti) “Yıllık Toplantı Barış Komitesi”sinin (Yearly Meeting Peace Committee) bir üyesi olarak, Dr. Martin Luther King, Jr. tarafından övülen bir broşür yazılmasına yardım etti. 1960’larda Walker, “Özgürlük Yolculukları” (Freedom Rides), 1963, “Washington Yürüyüşü” (March on Washington) ve 1964 “Mississippi Özgürlük Yaz Projesi” (Mississippi Freedom Summer Project) katılımcılarını işe almak ve eğitmek için yardım etti. Ayrıca, türünün ilk el kitabını, “Şiddet İçermeyen Doğrudan Eylem için Örgütlemek”i (ORGANIZING FOR NONVIOLENT DIRECT ACTION) yazdı. 1970’lerde, Walker, Vietnam Savaşı’na karşı çıkmak ve Haverford Koleji’nde “Şiddet İçermeyen Eylem Araştırması Projesi” (Nonviolent Action Research Project) için “Barış Hareketi”nde çalıştı.
Hayatının erken dönemi ve eğitim
Walker, Gap, Pennsylvania’daki bir çiftlikte, Joseph ve Mina Coates Walker’ın çocuğu olarak doğdu. Üç çocuğun en büyüğüydü, okulda mükemmeldi ve bir sınıf atlamasına rağmen, onur derecesi ile mezun oldu. On altı yaşında, Elizabethtown Koleji’ne (Pennsylvania) tam akademik bursla[1] girdi ve 1941’de lisans derecesi ile mezun oldu. Walker koleje devam ederken, savaşın kötülüklerine ikna olmuş, 1943’te kendi yayımladığı bir broşürde “Amacınız ne kadar soylu ve niyetleriniz ne kadar iyi olursa olsun, bu hedefe ulaşmak için her yolun mübah olduğuna inanmak hatadır.”[2] yazmıştı. 1942’de Elizabethtown’da bir öğrenci olan Marian Groff ile evlendi.
Amerika Birleşik Devletleri 2. Dünya Savaşı’na katıldığında, Walker bir vicdani retçi oldu ve savaş makinesini protesto yürüyüşüne katılmadan önce de Sivil Kamu Hizmetinde (CPS) görev yaptı. Sonrasında Petersburg, Virginia’daki federal hapishanesine gönderilerek çeşitli tıbbi hastanelerde çalışma cezasına çarptırıldı. Mahkumların kötü durumundan haberdar olmasından sonra, ABD adalet sistemi için bir kaygılanmaya başladı ve daha sonraki hayatında “ölüm cezasını” sona erdirmek için çalıştı.
Medeni Haklar Hareketi’nde Kariyer
1946’da, savaşın sona ermesiyle, Walker, “Amerikan Dostları (Quakers) Hizmet Komitesinin” (The American Friends (Quakers) Service Committee) (AFSC) Ohio şubesi tarafından, konuşmalar yapmak, konferanslar düzenlemek ve Orta Batı Bölge Koleji Sekreteri olarak üniversite öğrenci grupları oluşturmak, barış ve ırk eşitliğinin savunuculuğunu yapmak için işe alındı. İkinci Dünya Savaşı sonrasında Avrupa’daki yaygın acıları ve açlığı hafifleten çalışmalarından dolayı 1947 Nobel Barış Ödülü’nü, İngiliz eşleniği “Dostlar Hizmet Konseyi” (Friends Service Council) ile paylaşan Ohio’daki Quaker servisi ve yardım kuruluşu AFSC için iki yıl boyunca çalıştı.
Walker’a, “Uzlaşma Kardeşliği” (Fellowship of Reconciliation) (FOR) tarafından bir pozisyon önerildi ve 1948’den 1960’a kadar Orta-Atlantik Bölgesi için FOR Philadelphia Şubesi’ni Saha Sekreteri olarak yönetmek üzere doğuya taşındı. “Önerilen pozisyon, … Birleşik Devletler’deki şiddetsiz eylemin gelecekteki seyrini belirleyen kararların alındığı … FOR kadrosundaydı. Orada, şiddet içermeyen doğrudan eylem stratejisini ve taktiklerini ırk eşitliği alanına uygulama kararı alındı.” diye yazmıştı. FOR “şiddet içermeyen yöntemlere ve nizama stratejik bir bağlılıkla”[3] kurulmuş olan “Irk Eşitliği Kongresi”nin (Congress For Racial Equality) (CORE) ana organizasyonu oldu. CORE ve FOR’un birlikte çalışmasında, Charles Walker şiddetsizlik konusunda bir uzman olarak bulundu ve James Farmer, Bayard Rustin, James Lawson ve George Houser ile ırk ilişkileri alanındaki değişimi güvence altına almak ve şiddetsizliğin daha geniş uygulanması için eğitim vermek üzere eylem projeleri ve atölyeler geliştirmek için çalıştı.[4]
1949’un sonlarında, FOR’daki patronu olan A.J. Muste’nin, “Crozer İlahiyat Fakültesi”nde (Crozer Theological Seminary) genç bir öğrenci olan Martin Luther King’i pasifist pozisyona ilk tanıtan toplantıyı düzenledi.[5] [6] Barışı proaktif bir şekilde teşvik etmek için kurulmuş dini bir pasifist örgüt olan FOR, ırksal adaleti teşvik etmenin işlerinin ayrılmaz bir parçası haline geldiğini ve barışı sağlamak için gerekli olduğunu fark etti. Walker, 1950’de şöyle yazdı: “Özellikle ırk ilişkileri alanında, FOR, Gandi taktiklerinin Amerikan sahnesine uygun olduğunu belirten bir deneyim bütünü oluşturdu. Genelde askeri bilime harcanan çok detaylı dikkatin ve cömert kaynakların, bir ‘barış bilimi’ geliştirmek için ayrıldığı zamanı dört gözle bekliyoruz.”[7] 1953’te FOR, Walker’ın düzenlediği radyo talk şovu programı,“Haydi Tartışalım”a (Let’s Talk It Over) sponsor oldu. Yayındaki varlığından etkilenen WCOJ (Coatesville, Pennsylvania), Walker’dan ulusal ve dünya haberlerine yorum yaptığı kendi bağımsız programı “Bay Ortalama Vatandaş”a (Mr. Average Citizen) başlamasını istedi.” Haftalık konuşmasında, halkı sıklıkla Medeni Haklar Hareketi’nin şiddetsizliğe olan bağlılığı konusunda eğitiyordu.[8]
1956’da Charlie, A.J. Muste ve Bayard Rustin ile birlikte “Liberation” (Özgürlük) dergisinin eş-kurucusu ve eş-editörü[9] oldu ve “Liberation yayın kurulu toplantıları planlama, analiz ve strateji oluşturma konularında [hareketinin] merkezlerinden biri oldu.” diye yazmıştır.[10] Charlie bu derginin, Dr. King tarafından yazılan ilk ulusal makaleyi[11] yayınlamasıyla ve King’in “Birmingham Hapishanesinden Mektup”unu[12] yayınlayan ilk ulusal dergi olmasıyla gurur duymuştur.
FOR, 1956 yılında Montgomery Otobüs Boykotu’na dahil oldu. Birkaç yıl önce Crozer’daki Muste / Walker / King karşılaşmasından dolayı, Dr. Martin Luther King Jr., Muste ve FOR’un şiddetsizlik konusundaki tavsiyesini memnuniyetle karşıladı, “bariz olarak ırk ilişkileri alanında şiddet içermeyen doğrudan eylem üzerindeki vurgu ülkedeki diğer herkesten daha çok A.J. sayesindedir.”[13] Ayrımcılık karşıtı çabalar Montgomery’de yoğunlaşırken, Walker otobüs protestosuyla ilgili Dr. Martin Luther King, Jr.’ın endişeleri hakkında mektuplaşmaya başladı. Walker, 1956 yazında Montgomery’ye gitti ve burada resmi olarak Dr. King’le tanıştı ve daha sonra yazışmalarını sürdürdü, bunlardan bazıları “Martin Luther King, Jr.’in Yazışmaları” III. Cilt’inde yer aldı. Bu mektuplardan birinde King, Walker’a mücadelede kendilerini teşvik eden ahlaki destek ve cömertlik için şahsen teşekkür etti.[14] Bu arada, “Bay Ortalama Vatandaş”, huzursuz Kuzeylilere gerçek öyküyü ve Güney’deki medeni haklar gösterilerinin ardındaki ilham verici şiddet içermeyen ilkeleri anlatıyordu.[15]
1957 yılının Ocak ayında Atlanta’da düzenlenen Güney Hıristiyan Liderlik Konferansı’nda (Southern Christian Leadership Conference) Charles Walker, King, Abernathy ve Shuttlesworth’le birlikte, Abernathy’nin evinin ve Montgomery’deki kilisenin bombalandığı haberi ile ara verilen sabah ayininin önderliğini yaptı.[16] King ve Abernathy ayini takip etmeyi hemen bıraktı, ancak King birkaç gün sonra geri döndü. Walker, o kadar hayranlık duyduğu erkeklerin katıldığı bu ibadetin önderliğinin, yaşamının en önemli anlarından biri olduğunu hissetti. 1957 yılında, Dostların Dini Cemiyeti’nin (Religious Society of Friends) Philadelphia Yıllık Toplantısında Dostlar Barış Komitesi’nde, Walker, Dr. King’in daha sonra eğitmenler ve organizatörler tarafından Güney’de kullanılan çok yararlı bir broşür olarak övdüğü “Şiddetsizliğe Dair Bir Bakış Açısı”nın ortak yazarı oldu. King, Walker’ı bir yetenek ve anlayış adamı olarak tanımladı.[17]
1950’li yılların sonlarında, Washington’daki Büyük Yürüyüş’ün (Big March on Washington) üç öncülünün, Leon Sullivan, A. Philip Randolph ve büyük beyzbolcu Jackie Robinson ile birlikte düzenleyicisi oldu. 1957’de, yerel Philadelphia komitesi Sekreteri olarak, Washington, DC’ye “Özgürlük için Hac İbadeti” (Prayer Pilgrimage for Freedom) Philadelphia Bölgesi Asistan Koordinatörlüğü ve 1958’de “Karma Okullar için ilk Gençlik Yürüyüşü” (Youth March for Integrated Schools) düzenleyiciliği görevini yerine getirdi ve 1959 yılında ikinci Gençlik Yürüyüşü’nü[18] koordine etti. Randolph, o Yürüyüşlere atıfta bulunan bir mektupta “Walker benim yönetimim altında iki kez hizmet etti … Görevlerini yetkinlik ve adanmışlıkla yerine getirdi.”[19] diye yazmıştır. Randolph, Walker’ı şiddetsizliğin disiplinini anlayan ve ırklar arası kardeşliğin nedenine hizmet eden son derece değerli bir kişi olarak tanımladı. Walker şunları yazdı: “Ben Philadelphia organizatörü oldum ve otobüsleri, trenleri, vb. doldurmak yıpratıcı ama heyecan verici bir işti”[20]. Aynı yıl Walker, Levittown Açık İşgal Komitesi’ne (Committee for, Open Occupancy in Levittown – COOL), başarılı bir New Jersey karma konut projesi çabası ile öncülük etti.
1960 yılında, Walker, Orta Atlantik bölgesi için Amerikan Dost Hizmet Komitesi Koleji Sekreteri olarak Philadelphia’daki Quakers için çalışmaya geri döndü. Walker, 1961 yılında türünün ilk örneği olan kendi yazdığı el kitabı “Şiddet İçermeyen Doğrudan Eylem için Örgütlenmek”i yayınlayarak barış ve sosyal adalet sorunlarını takip etmeyi sürdürdü. 1962’de, Şiddet İçermeyen Eğitim Koordinasyon Komitesi’nin (SNCC) ikinci ulusal konferansında şiddet içermeyen eğitim atölye çalışmasına öncülük etti. Walker, “büyük” olarak adlandırdığı destansı 1963 Washington Yürüyüşü’nün planlanmasına ve gerçekleştirilmesine Philadelphia Bölgesi Yardımcı Yöneticisi Bayard Rustin yönetiminde Philadelphia Bölgesi Yardımcı Koordinatörü olarak planlamaya ve kolaylaştırmaya yardımcı oldu yardımcı oldu.[21] Walker şunları yazdı: “Washington gösterileri dizisi düzenlendiğinde, Philadelphia’da örgütlenmede ya birinci ya da ikinci sıradaydım. Uzmanlık alanım, şiddetsiz eylemlerin işleyişi ve altyapısıydı.”[22] Oxford, Ohio’daki Mississippi Yaz Projesi için Haziran 1964 oryantasyon oturumları personellerinden şiddetsizlik eğitmeni Walker, yardım ettiği üç adamın ölümüyle harap oldu – Schwerner, Goodman ve Chaney[23]. Göçmen tarım işçilerinin sıkıntılarıyla ilgili olarak Walker, Philadelphia’da, ülkenin önde gelen çiftlik işçiliği organizatörü ve Latin sivil haklar aktivisti Cesar Chavez’in konuşmasını örgütledi. 1968’de Walker, Fakir Halkın Kampanyası’na yönelik şiddetsiz çalıştaylara liderlik etti ve Fakir Halkın Üniversitesinin çekirdek fakültesinde çalıştı[24].
Barış Hareketi’nde Kariyer
1959’da başlayarak yirmi iki ay boyunca Walker, ABD Ordusu’ndaki Fort Detrick, Maryland’deki kimyasal ve biyolojik savaş araştırmalarına karşı bir nöbet düzenledi[25]. 1962’de Dünya Barış Tugayları’nın kuruluşuna katıldı ve 1960’ların başlarında Vietnam’daki savaşa son verilmesi çağrısında bulundu. Genel askeri mecburi hizmeti reddetmesinden başlayarak, Walker hayatı boyunca “Quaker’lar ve Askerlik” adlı kitaba düzenleme ve katkıda bulunmak da dahil olmak üzere konu hakkında çok şey yazarak askerliğe karşı çıkmıştır[26].
Eğitim, şiddetsizlik konusunda birkaç etkili eğitimcinin var olduğu bir dönemde Walker’ın uzmanlık alanıydı. Gelişmiş eğitim becerilerini ve deneyimini farklı yerlerde birçok grubun yararına kullanmıştır. 1969’dan 1973’e kadar Walker, Haverford Koleji’nin Şiddet İçermeyen Eylem Araştırması Projesi’nde Saha Çalışmaları Direktörüydü. Bu görevinde proje’nin teori, strateji ve şiddet içermeyen doğrudan eylem tarihine ilişkin araştırmalarından kaynaklanan monograflar üretiyordu. Quaker (Dostların Dini Cemiyeti) Philadelphia Yıllık Toplantısı (PYM) ile birlikte yaptığı çalışmanın bir parçası olarak, Philadelphia’daki 1970 Siyah Panter Sözleşmesi’nde şiddet içermeyen gözlemci olarak “Dost Varlık”ı kurdu. 1971’de, yerel ve dünyanın dört bir yanındaki çatışmalara barışçıl çözümlerin teşvik edilmesine yönelik çabalarına odaklanarak, Hindistan’ın Yeni Delhi kentinde düzenlenen ve Gandhi Barış Vakfı’nın sponsor olduğu Şiddetsiz Eylem Çalıştayı’nı yönetti. 1972’de, Driebergen Uluslararası Şiddetsizlik Konferansı’nı ve aynı yıl Hollanda’da bir komite yönetti, İngiltere’nin Sheffield kentinde düzenlenen Üçlü Savaş Karşıtları Konferansı’nda Uluslararası Eylem Atölyesi’nin eş başkanlığını yaptı. 1973-74’te Uluslararası Kıbrıs Projesi için bir eğitim programı hazırladı ve gerçekleştirdi. 1974’te Medellin, Kolombiya’daki İkinci Latin Amerika Şiddetsizlik Konferansı’nda eğitim uzmanı olarak görev yaptı. 1975’te Hollanda’da Uluslararası Barış Araştırmacıları ve Barış Aktivistleri Konferansı’nda çalıştay lideriydi ve 1978’de Tayland’da Şiddet İçermeyen Eylem için İlk Ulusal Seminer’de bir danışman olarak çalıştı.
Walker’ın son işvereni, arkadaşlık ve kent anlaşmazlığı çözümü ve arabuluculuk (o zamanlarda yeni yeni ortaya çıkan alanlar) konusunda uzmanlaşan ve Philadelphia bölgesindeki şiddetsiz çatışmaların çözümü konusunda uzmanlaşmış olan Dostların Banliyö Projesi’ndeki (Friends Suburban Project) Philadelphia Yıllık Toplantısı oldu.[27] Daha sonra, 1978 yılında MOVE’un bazı Philadelphia’lı Afro-Amerikan sakinlerinin polise karşı yıl boyu sürdürdüğü uzaklaştırmanın sonunda şiddet içermeyen güç olması istendi.
Walker 1981’de, aynı yıl ortak kurucu olduğu Uluslararası Barış Tugayları (PBI) formasyonunun planını ele alan bir el kitabı yayınladı, “Bir Dünya Barış Muhafızı”[28]. PBI, dünyadaki çatışmalara şiddetsiz çözümler getirme çabalarının zirvesiydi. Emeklilik sırasında gönüllü olarak Walker, uzun yıllar boyunca, dünya çapında insan hakları savunucularının silahsız refakatinde uzmanlaşmış, Birleşmiş Milletler’e kayıtlı bir Sivil Toplum Örgütü olan PBI Ulusal Konseyi’nde hizmet etti. Ayrıca, ölüm cezasının kaldırılmasında da aktif olarak yer aldı ve ABD hapishanelerinde başlayan ve şimdi dünya çapında saldırgan davranışlara ve şiddete karşı mücadele etmek için atölyeler düzenleyen Şiddet Alternatifleri Projesi’nin (Alternative to Violence Project – AVP) kurulmasına yardımcı oldu.
Jamnalal Bajaj Vakfı, 1991’de Jamnalal Bajaj Uluslararası Ödülü’nün takdimi için Hindistan’ın Yeni Delhi kentinde Charles ve Marian Walker’ı ağırladı[29]. Ödül davetiyesinde, “Walker kendisini bir düşünür, üretken bir yazar, güçlü bir konuşmacı ve kayda değer bir eğitmen olarak ayrıştırmıştır … İdealist ve vizyonerdir – bireysel özgürlük, onur ve sosyal adalete dayalı yeni bir insan yaşamı düzenine inanan … vicdanını her şeyin önünde tutan ve cesaretle muhalif olma hakkını savunan bir kişi” yazmaktadır.
Ayrıca emeklilikte Walker, Concord Friends Meeting’nin Concordville, Philadelphia’daki “Saddle House” unda Gandhi Enstitüsü’nü kurdu ve Gandivari şiddetsizlik hakkında eğitim materyalleri konusunda uzmanlaştı. Daha sonra, Enstitünün adını, çalışmalarının Quaker doğasını vurgulamak için, öncü Quaker’lardan olan John Woolman’ın adının da dahil olduğu Gandhi-Woolman Enstitüsü olarak değiştirdi.
1988’de bir dizi felç, Walker’ı çeşitli aktivitelere katılmaya son vermeye zorladı ve aslında onun, ülkesi ve dünya üzerinde önemli bir etki yaratmasını sağlayan pek çok yeteneğini çaldı. Temmuz 2004’te, Charles Coates Walker uzun süren bir hastalıktan sonra öldü[30].
[1] “Full scholarship student at E-town,” Lancaster New Era, Mayıs, 1936.
[2] Charles C. Walker, Pacifism Confronts a World at War, el ilanı, kişisel basım, 3 Haziran 1943.
[3] Ramachandran & T. K. Mahadevan, Editors, Gandhi: his Relevance for our Times, Charles C. Walker, “The Impact of Gandhi on the U. S. Peace Movement,” bölümünü yazmıştır, Gandhi Peace Foundation, New Delhi, Hindistan 1964, 5.
[4] Ibid, 6
[5] Martin Luther King, Jr., Stride Toward Freedom, The Montgomery Story, Ballentine Books, New York, 1958, syf. 76.
[6] Charles Walker, Bayard Rustin’e mektup, Swarthmore Peace Koleksiyonu, DG 013 Uzlaşma Kardeşliği Kayıtları, Bölüm III, Seri C, Kutu 10, Klasör “Charles Walker. Genel, 1948-1953”, (Vaazın konusu “Şiddetsizliğin Hristiyan Kilisesine Etkileri”)
[7] Charles Walker, Edward J. Kinslow’a mektup, 2 Ekim 1950.
[8] Charles C. Walker, “Minutes of the Executive Committee,” FOR Philadelphia Branch, 8 Aralık 1953.
[9] Walker, Charles C.,”Minutes of the Editorial Board meeting,” Liberation Dergisi, New York, 7 Mart 1956. HOUSE OF REPRESENTATIVES http://archive.org/stream/subversiveinvolv03unit/subversiveinvolv03unit_djvu.txt .
[10]Charles Walker, Lena Walker’a mektup, “Bana Martin Luter King, Jr.’ın çalışmaları ile ilişkim hakkında soruyorsun” 6 Ocak 1984, syf. 3.
[11] Martin Luther King, Jr., Liberation, “Our Struggle, the Story of Montgomery” Nisan 1956.
[12]Martin Luther King, Jr., “Letter From Birmingham Jail,” Liberation dergisi, Haziran, 1963, syf. 10.
[13] Nat Hentoff, Peace Agitator: the Story of A. J. Muste, McMillan, New York, 1963.
[14] The Papers of Martin Luther King, Jr. Vol. III: Birth of a New Age, Clayborne Carson (Editor), University of California Press, 1997, syf. 463-465.
[15] Fellowship of Reconciliation—Philadelphia Branch, “The Radio Series and After,” Newsletter on Program and Activities, Şubat 1954, syf. 1.
[16] Charles Walker, Minutes of the Executive Committee of 14 Ocak 1957, FOR Branch syf. 3.
[17] Martin Luther King, Jr., letter of recommendation to Charles C. Walker, 17 Haziran 1960.
[18] “Local March Gives Big Boost to Student March to Washington”, Philadelphia Tribune, 14 Ekim 1958, syf. 2 (ProQuest)
[19] A. Philip Randolph, International President, Brotherhood of Sleeping Car Porters, tavsiye mektubu, 21 Haziran 1960.
[20] Charles Walker, Lena Walker’a mektup, syf. 2.
[21] Walker başlığın bu olduğunu söylemiştir, ama yazar bu başlığı diğer kaynaklardan doğrulayamamıştır.
[22] Charles Walker, Dr. Enus Wright’a mektup, President of Cheyney State College, 24 Eylül 1984
[23]Charles Walker, Mississippi Freedom Summer Project’sinde çalışan eğitmeni iken kullandığı kişisel karalama defteri, 1964. (CW)
[24] Charles Walker, “Report to the Executive Committee Meeting, AFSC—Middle Atlantic Region,” 1 Haziran 1968, syf. 1.
[25]Powell, Barbara M. & Michael A., Mid-Maryland History: Conflict, Growth and Change, The History Press, 2008, syf. 149-151.
[26]Charles Walker, editör, Quakers and the Draft, Friends Coordinating Committee on Peace, Philadelphia, 1968.
[27] Jennifer Beer, Eileen Stief, Charles Walker, Mediator’s Handbook, Friends Suburban Project, Philadelphia, 1982
[28] http://www.peacebrigades.org/about-pbi/pbi-history/?L=3.
[29] http://www.jamnalalbajajfoundation.org/awards/archives/1991/international/charles-walker
[30] Sally Downey, “Charles Walker, advocate for peace, social justice”, Philly.com, Philadelphia Inquirer, 29 Temmuz 2004